Kategorie
 

Leonora Carrington

Najważniejsza malarka surrealistyczna, pisarka, skandalistka i feministka brytyjskiego pochodzenia. Pochodziła z zamożnej katolickiej rodziny o irlandzkich korzeniach. Kiedy była mała, matka i babka opowiadały jej baśnie i mity celtyckie, co znalazło potem odzwierciedlenie w jej dziełach. Carrington już jako dziecko buntowała się przeciwko rygorystycznemu katolickiemu wychowaniu; dwukrotnie wydalano ją ze szkół prowadzonych przez zakonnice. Gdy ukończyła czternaście lat, rodzice wysłali ją do szkoły z internatem we Florencji, gdzie na dobre zainteresowała się sztuką. Po powrocie do Londynu studiowała malarstwo i zetknęła się z surrealistami. W 1937 roku poznała o dwadzieścia sześć lat starszego od niej malarza Maxa Ernsta i wyjechała z nim do Paryża, wywołując tym wściekłość ojca, który ostatecznie postanowił ją wydziedziczyć.

We Francji obracała się w kręgu malarskiej bohemy związanej głównie z surrealizmem i w tym nurcie zaczęła malować swoje pierwsze obrazy; zaczęła też pisać opowiadania. Po wybuchu wojny Ernsta internowano, a Carrington przeszła poważne załamanie nerwowe. W 1941 opuściła Europę i przez Stany Zjednoczone dotarła do Meksyku, gdzie osiadła na stałe. Związała się z fotografem węgierskiego pochodzenia, Émerikiem Weiszem, z którym miała dwóch synów.

W Meksyku przeżyła najbardziej twórcze i płodne artystycznie lata – dużo malowała, jej prace pojawiały się na prestiżowych wystawach i w liczących się galeriach sztuki, spotykały się z dużym uznaniem krytyków.

W latach 70. otwarcie wspierała ruchy emancypacyjne kobiet i stała się meksykańską ikoną feminizmu, m.in. dzięki zaprojektowanemu przez siebie plakatowi, na którym biblijna Ewa oddaje jabłko. W 1974 roku opublikowała swoją kultową, feministyczną w wymowie powieść Trąbka do słuchania.