Ludmiła Ulicka

Ludmiła Ulicka urodziła się w 1943 roku w Dawlekanowie w Baszkirii, dokąd jej żydowską rodzinę ewakuowano podczas wojny. Z wykształcenia biolożka, po studiach pracowała w Instytucie Genetyki Akademii Nauki ZSRR, skąd w 1971 roku wyrzucono ją za druk przekładów zagranicznej literatury – wówczas zajęła się pisaniem. Sławę przyniosły jej w latach dziewięćdziesiątych filmy, do których stworzyła scenariusze, oraz powieść Sonieczka (1992, wydanie polskie 2004).

Utwory rosyjskiej pisarki, przełożone na blisko trzydzieści języków, zdobyły liczne nagrody literackie, między innymi Nagrodę Medici, The Grinzane Cavour, Rosyjskiego Bookera, Bolszoj Knigę. W Polsce poza Sonieczką ukazały się Medea i jej dzieci (2004), Przypadek doktora Kukockiego (2006), Szczerze oddany Szurik (2007), Daniel Stein, tłumacz (2012), Zielony namiot (2013), To tylko dżuma (2024), Drabina Jakowa (2024). Ludmiła Ulicka jest również aktywistką – założona przez nią fundacja wspiera humanitarne inicjatywy i działa na rzecz krzewienia idei tolerancji oraz kulturowej różnorodności. Pisarka otwarcie opowiedziała się przeciw napaści Rosji na Ukrainę, przez co władze uznały ją za zagranicznego agenta i wydały nakaz usunięcia jej książek z krajowych bibliotek i księgarń. Sama Ulicka musiała wyemigrować – obecnie mieszka z mężem w Berlinie.

Fot. Oleg Dorman

Książki tej autorki

Ludmiła Ulicka

Wesołe pożegnanie

30580 - 30576